Yağmurlu bir gündü.Tıpkı bugün gibi.

Ağustos 26.O kadar yoğun ve yorucu iş günümün ardından beni alıp götürdüğün o mekanı hiç unutmayacağım.

Kafanı hafifçe eğip selam verişin.Gözlerinin ardını okumaya çalışıp net bir parlaklık görmüştüm.Keşke hep öyle parlasaydık,parlasaydın.

Karşımda sen.Yanımda,sanki Karataş'ta Asansör'de oturup,Karşıyaka'nın göz alıcı ışıklarını izliyormuş hissi uyandıran manzara.İçimdeki kelebekler.

Şubat 25.

Keşke uçsalardı hep.

Keşke,tanısaydık iyice,saçma sapan yorumlar yapmadan kişiliklerimize dair.

Keşke çağırdığında gelseydim.

Keşke kelime oyunları yapmadan,açık açık 'kal' deseydin.

Kalırdım.